บทที่ 542

ระหว่างที่กำลังครุ่นคิด ลูกบิดประตูห้องก็ถูกบิดเบาๆ วินาทีต่อมา ฉินเย่ก็เปิดประตูเข้ามา

เมื่อสายตาของทั้งสองสบกัน ฉินเย่ก็ชะงักไป คงไม่คิดว่าเธอจะตื่นเช้าขนาดนี้ แถมยังไม่ได้ออกไปไหน เอาแต่นั่งพิงหัวเตียงเล่นมือถืออยู่

หลังจากฉินเย่ปิดประตูห้องแล้ว เขาก็เดินมานั่งลงที่ขอบเตียง

“ตื่นแล้วทำไมไม่บอกกัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ